Over het algemeen wordt Lucas een heiden-christen genoemd. Hij was er geen ooggetuige van, maar heeft wel een grondig onderzoek ingesteld naar de gebeurtenissen ten tijde van het leven van Jezus. Zijn beide geschriften in het Nieuwe Testament getuigen niet alleen van een hellenistische opvoeding, maar ook van een geringe kennis van de geografie van het joodse land. Dergelijke karakteriseringen zijn in de theologische wetenschap al lange tijd gemeengoed. Wonderlijk is wel dat deze heiden-christen er in geslaagd is zoveel oudtestamentisch-joods materiaal in zijn geschriften te verwerken. Is het daarom een vaststaand gegeven dat Lucas een christen uit de heidenen was?
De schrijvers van dit boek zijn het evangelie van Lucas en het boek Handelingen met andere ogen gaan lezen en ze deden verrassende ontdekkingen. Zij zijn ervan overtuigd dat Lucas een jood uit de diaspora is geweest. Een man die beschikte over een brede ontwikkeling op velerlei gebied. Deze zienswijze is de moeite waard en daagt uit tot hernieuwde studie. Problematisch is echter wel het gebruik van 'midrasj' voor de evangeliën. Daarmee wordt weliswaar de relatie gelegd met de joodse traditie, maar het begrip is zo moeilijk te definiëren dat op deze wijze een grote onhelderheid geschapen wordt.