De ondertitel van dit boek [Het boek Jona verklaard vanuit Tenach en rabbijnse traditie tegen de achtergrond van de tijd] geeft precies de inhoud weer. Met "de tijd" wordt de periode bedoeld waarin het boek Jona is ontstaan: volgens de schrijvers rond 400 v. C.
In die Perzische periode wil het bijbelboek Jona de joden beleren die de Perzische macht beschouwen als een nieuwe onderdrukker zoals Assyrië (Ninive) weleer was, en die meer kansen voor nationale onafhankelijkheid zoeken in de rijzende Griekse wereld. Hier wordt dus een pleidooi gehouden voor politieke samenwerking met Perzië. Binnen dat wereldrijk kan de jood zijn godsdienstige zending t.o.v. de wereld waarmaken. Deze thesis is gegoten in de vorm van een midrasjitisch verhaal, geweven rond een voorafbestaande "Psalm van Jona" (2,3-10).
De verklaring van de tekst van het kleine Jonaboek steunt vooral op binnenbijbelse parallellen en op de joodse Talmoed en midrasj-verzarnellnqen. Maar de associatieve aard van het werken met bijbelse teksten en het beroep op de latere joodse traditie om oudere geschriften te verklaren, lokken vanzelfsprekend veel bezwaren van wetenschappelijke aard uit vanwege de voorstanders van de klassiek geworden historisch- en literair-kritische exegese.