Eerder schreven de beide auters het boek “Lukas, de jood”, een joodse inleiding op het evangelie van Lukas en de Handelingen der apostelen, waarbij ze de opmerkelijke stelling verdedigden dat Lukas geen Griek was, zoals gewoonlijk aangenomen wordt, maar een Jood, die voor joodse lezers schreef. In dit nieuwe boek van hun hand voeren ze een indringend pleidooi voor een joodse leeswijze van de evangeliën.
Het is intussen al gemeengoed geworden onder christenen: er van op de hoogte te zijn dat het Nieuwe Testament een door en door joods boek is. En dat we dus om de teksten te verstaan de joodse achtergrond en leefwereld moeten kennen. Het boek van Barnard en van 't Riet toont dat met de stukken aan. Het draagt bouwstenen aan voor een manier van lezen van de evangeliën die zonder de Tora, zonder kennis van de joodse traditie niet wel mogelijk is. Een indringend pleidooi, verrassend in opmerkelijke verhelderingen en onvermoede ophelderingen - een schat aan informatie wordt uitgestald, waar we onze winst mee kunnen en ook moeten doen - maar ook een niet in alle opzichten overtuigend pleidooi.
Met name in de tweede helft van het boek, waar de scheiding van de wegen van christendom en jodendom wordt getekend in kort bestek, kwamen er nogal wat vraagtekens in de kantlijn te staan. Heeft - om iets te noemen - Paulus Jezus werkelijk geschilderd als iemand die de Tora (de wet) buiten werking heeft gesteld en kun je je daardoor op Efeze 2:15 beroepen?
We bevelen dit boek aan als een studiewerk, dat veel opheldering geeft bij het lezen van de evangeliën, maar dat met een kritische instelling gebruikt moet worden.