Vraag : Onlangs gaven verschillende rabbijnen een verklaring uit, waarin zij het Christendom erkennen een geschenk van God aan de volken. Bij het scheiden van het Jodendom en het Christendom, wilde God in hun ogen een scheiding tussen partners met belangrijke theologische verschillen, niet een scheiding tussen vijanden. Hier lijkt door rabbijnen gesuggereerd te worden dat de belangrijke theologische verschillen tussen joden en christenen de bedoeling van God zijn geweest. Gaan zij hiermee niet voorbij aan het feit dat veel christenen zichzélf verwijderd hebben van hun bron, de joodse Jezus en zijn volgelingen?
Antwoord : Het is mooi dat veel rabbijnen tegenwoordig het Christendom niet meer als vijand of als concurrent zien, maar als partner van de Jodendom in het streven naar gerechtigheid en vrede. Persoonlijk ben ik erg voorzichtig om in historische ontwikkelingen Gods wil te zien. Daar zijn en worden veel brokken mee gemaakt. Deze uitspraak van de betreffende rabbijnen heeft inderdaad ook iets van een bescherming van het Jodendom tegen al te veel belangstelling en bemoeienis door christenen. Met andere woorden “het is goed dat christenen met hun theologische ideeën aan de andere kant van de scheidslijn blijven.”
Ik betwijfel of zij zich realiseren dat het belangrijkste theologische verschil nu juist bestaat uit Paulus’ opvatting dat de Tora door God ontbonden is, niet alleen voor heidenen, maar juist ook voor joden zoals Paulus en de andere joden. Lees de Galatenbrief er maar eens op na, waarin hij vaak formuleert in de ik- en wij-vorm, juist ook als hij betoogt dat wie in Jezus gelooft, niet meer onder de Tora valt. Terecht merk je op dat christenen niet om het joodse karakter van hun belangrijkste leraar, Jezus van Nazareth, heen kunnen. Welke consequenties dat zou moeten hebben voor de relatie tussen beide godsdiensten, is een vraagstuk waar beide mijns inziens nog niet echt uit zijn.